طالبان هرگونه نفوذ ازکشورهای غربی را که مغایر با قوانین اسلامی میدانند رد میکنند. در بیست سال گذشته نیزکمبودهای بسیاری درعملیات نظامی وجود داشته است، به ویژه اگردررابطه با زیرساختها، تحصیلات و برابری زنان و دختران بوده باشد. به خصوص درمناطق روستایی، سنت شکنی کاری بسیار دشوار بود. براساس گزارش سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۸، جمعیتی حدود سه چهارم از کل زنان درافغانستان از سواد خواندن و نوشتن بی بهره مانده اند.
با این وجود، توسعه دانشگاه ها، اقتصاد و هنروفرهنگ توانست به طور همزمان تقویت شود. چنانکه زندگی جوانان درافغانستان را به طورچشمگیری تغییر داده است.
در حال حاضر تصاویری که درشبکه های اجتماعی منتشر شده و دست به دست می شوند نشان از آن دارند که چگونه همه تصاویر زنان ازملاء عام حذف می شوند. برنامه های تلویزیونی نیز به اجبارفعالیتهای خود را متوقف کرده اند. کانالهای مختص موسیقی دیگراجرا ندارند. فیلمها و تصاویرناامید کننده ازفرودگاه کابل به تفصیل بیانگرهمه چیزاست.
مردم فقط خواستارآن هستند که به هر قیمت از طالبان دور شوند. بسیاری از فعالان حقوق زنان چه مرد وچه زن وفعالان حقوق بشری نیز برجان خود واهمه دارند. درماه های اخیر حملات متعددی به روزنامه نگاران و خبرنگاران مرد و زن، هنرآفرینان وفرهنگسازان صورت گرفته است. با به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، سرانجام همگان به یقیین دریافته اند که این تنها آغازی غم انگیز بوده است.
در این میان به ویژه زنان هستند که رنج بسیاری را متحمل می شوند. زیر سلطه رژیم طالبان دختران حتی اجازه رفتن به مکتب یا مدرسه را نیزنداشتند تا چه رسد به دانشگاه. برای خروج از خانه، آنها باید کاملاً محجبه بوده و حتی در اینصورت تنها با همراهی مردان میتوانستند ازخانه خارج شوند. درصورت سرپیچی ازقوانین ، مجازات هایی در ملاء عام و گاه حتی وحشیانه برآنان اعمال میشد. زنان عملاً درحبس خانگی قرارگرفته و از یک زندگی علنی وعمومی محروم می شدند.
بسیاری از دختران جوان نیزازافزایش ودوباره جان گرفتن آداب و رسوم و سنتهای قدیمی درهراسند، برای مثال، ازدواجهای اجباری!
هنوز واضح نیست که آیا طالبان طرز تفکرخود دراینباره را تغییر داده اند یا نه. پیشرفتهایی که نسل جدید ازدختران و زنان جوان به سختی به دست آورده اند حال به نابودی منجر میشوند. دقیقاً دراین زمان است که شرایط وضعیت موجود باید مورد توجه قرارگرفته ونیزباید از پذیرفتن حکومتی که حقوق زنان را بدین گونه محدود می کند، سر باز زد.
ما همچنین سعی بر آن داریم تا حمایت خود را از راه دوراز زنانی که درافغانستان هستند ادامه دهیم. اینک اما تمرکزما برپشتیبانی اززنانی است که در فرانکفورت حضوردارند.علاوه برمشکلات روزمره آنها، حال برنگرانی های آنان در مورد بستگان ودوستانشان درافغانستان نیز افزوده شده است. به ویژه در این روزهای دشوارما اینجا در کنارشما هستیم تا با توصیه و سفارشات لازم شما را همراهی کنیم.
ما ازطریق پیشنهادات آموزشی، زنان را درارتباط وبا یکدیگرقرارداده وبه این شکل تماسهای جدیدی را بین شرکت کنندگان واعضاء برقراروتضمین میکنیم. به این ترتیب به عنوان یک انجمن، علاوه بر وظیفه پر اهمیت آموزش زبان، می توانیم احساس همبستگی و تبادل متقابل را نیزبرایتان تضمین نماییم.
با توجه به شرایط کنونی میتوان تصورکرد که زنان بیشتری به زودی به آلمان پناه می آورند و ما در پی آن هستیم تا خود را مطابق با آن زمان آماده کنیم. در جریان بحران پناهندگی در سال ۲۰۱۵، انجمن ما در این زمینه مهارتهای بسیاری بدست آورده است، ازآنجا که درخواست برای دوره های سوادآموزی برای زنان افغان افزایش یافته، امروز انجمن ما در سواد آموزی به زنان افغان تخصصی ویژه دارد.
اگر چه هنوزمشخص نیست که در آینده چه اتفاقاتی روی خواهد داد وما هنوز ناتوان در برآورد رخدادها در این مقطع زمانی هستیم، هدف ما بر آن است و خواهد ماند که از زنان درافغانستان همانند زنان افغان درفرانکفورت حمایت و پشتیبانی کنیم.